Bruksela Dzień pierwszy

Zdjęcie sesji-pierwsze Leffy w Brukseli

 Rok czasu minął. Najwyższa pora by opisać wyjazd do Brukseli póki szczegóły i szczególiki jeszcze pamiętam. Dobrze że mam do dyspozycji bogate archiwum zdjęć z 3 aparatów. Ale po kolei. Jak do wyjazdu doszło? Ano nasza Basia dostała pracę w Centrum Polskim w Brukseli. Hmm od razu zakiełkowała myśl by jechać koleżankę odwiedzić. Wcześniej szlaki kilkakrotnie przetarli ludzie z Zespołu i Siostra, więc śmiało ruszyliśmy i my. Nasza ekipa tym razem składała się ze mnie, Miśka, Kasi i Asi (niestety bez Piotrka) no i oczywiście Basi która nas serdecznie przyjęła. Wyjazd zaplanowaliśmy na długi czerwcowy weekend 2010 roku. Biorąc kilka dni urlopu wyjazd zrobił się sporo dłuższy. 
Dla niektórych była to pierwsza podróż samolotem (ale Misiek chyba połknął bakcyla podróży lotniczych), dla innych rutynowa kolejna już wizyta w Brukseli (Asia i Kasia). Podróż z tego co pamiętam upłynęła zadziwiająco szybko. Samolotem. Bo potem czekanie na autokar przeciągało się w nieskończoność, zaś sama podróż w korkach obwodnicy Brukselskiej trwała dłużej niż lot samolotem... Nic by w tym nie było strasznego gdyby nie fakt, że w klimatyzacji coś chyba zdechło. Ładnymi zapaszkami nas witają!
Potem z dworca autobusowego Kasia prowadziła nas do znanej już sobie dzielnicy arabskiej gdzie położone jest Centrum Polskie. Trzymam się wersji że Kasia wcale drogi nie pomyliła prowadziła nas okrężną nieco drogą tylko i wyłącznie po to byśmy sobie pozwiedzali. 

Patio

dalej patio

Nasza Kochana Gospodyni

 Na szczęście dotarliśmy cali (oprócz walizki której rączka postanowiła się urwać po drodze) i wpadliśmy w ramiona Basi. Na początek zwiedzanie obiektu. Kamienica miała wielki potencjał, już z okien widać sympatie polityczne gospodarza (witają nas portrety naszej Pary Prezydenckiej), ogromna kuchnia ,sala balowa, którą jeszcze nieraz wykorzystamy oraz fantastyczne patio gdzie zapoczątkowaliśmy tradycję spożywania posiłków. Basia ostrzegała nas przed jednym. Czekały nas schody. Dosłownie schody. A ściślej strome schody na czwarte piętro gdzie mieścił się nasz apartament. Ale co to dla nas. Twardym trzeba być i nie zaglądać darowanemu koniowi w zęby. A naprawdę lokum Basia wybrała wyborne, widok na zachód słońca z okien dachowych był piękny, zaś pokój z antresolą szybko potraktowaliśmy jak dom. Tego samego wieczora po kawusi na patio udaliśmy się do araba kupić osławione belgijskie piwko. Jeszcze nie przyzwyczajeni do płacenia w euro ciężko przełknęliśmy 60 zł wydane na kilka małych piw. Ale cóż do warunków Stolicy Europejskiej trzeba się przyzwyczaić.

Trochę gimnastyki by wyjrzeć przez okno

Schody na antresolę, z którymi już drugiego dnia miałam bliskie spotkanie...

Inspirujące okna w suficie

Urzekająca Bruksela o zmroku